Arches & Canyonland N.P.

Hallo iedereen,

vandaag zit ons verblijf in Moab erop en we kunnen alleen maar tevreden zijn dat de autowissel ons hier gebracht heeft. De twee nationale parken die we bezocht hebben waren allebij fantastisch. In Arches konden we zien hoe kunstzinnig de natuur wel kan zijn als je haar haar gang laat gaan. In duizenden jaren tijd is ze erin geslaagd om door middel van wind, vorst en regen spectaculaire zandstenen formaties -waarvan de bogen het bekendst zijn- te maken. In Canyonland is het dan weer de gelaagdheid van de bodem in combinatie met de uitslijting van dit landschap door de Green River en de Colorado River die voor adembenemende uitzichten zorgt. Jawel onze planeet heeft echt wel enkele fantastische plekjes en we zijn alvast blij dat we er hier op reis al enkelen hebben mogen aanschouwen. Nu, de natuur maakt met momenten wel eens een uitschuiver, en ook dat hebben we al vaker (letterlijk) "aan den lijve" mogen "ondervinden". Het moet gezegd dat de Amerikanen echte meesters zijn in het natuurbeheer en in de natuureducatie. Elk natuurgebied beschikt over een goed uitgebouwd Visitor Center en de Rangers zullen je steeds met veel liefde over hun park vertellen. Ook wat de toegankelijkheid van deze parken betreft zijn de Amerikanen echte op hun best of misschien een beetje erover...Je kunt namelijk bijna altijd met de wagen rijden tot vlak tegen dat wat het park de moeite waard maakt om te bezoeken. En daar komen die uitschuivers van de natuur dan om de hoek "kijken" (gemiddeld 30 seconden). In elk park kun je namelijk twee zaken observeren. Enerzijds is er de schitterende natuur waar je niet op uitgekeken raakt. Anderzijds zijn er de typische slecht geklede Amerikaanse toeristen die zuchtend en kreunend uit hun veel te grote aircogekoelde auto's komen gerold. Die vervolgens kijken waar de rest van de kudde heentrekt, hun fototoestellen voor hun bezwete rode koppen houden. Enkele infantiele luidruchtige opmerkingen maken over grootte, diepte, hoogte, dollarwaarde of gewicht van het natuurschoon om tenslotte na een wandeling van maximum 50 meter al puffend en blazend terug in hun car te kruipen en weer weg te scheuren.
Jawel onze Amerikaanse vrienden mogen dan al heel joviaal zijn...In hun manieren en denken leunen ze nog het best aan bij de conversaties tussen Samson, Gert & co in het gelijknamige kinderprogramma. Overgewicht is hier trouwens geen probleem, het is een nationale sport waar jong en oud vrolijk aan meedoen. Echt voor elke volslanke Europeaan met complexen. Kom naar hier want in dit land ben je als eenoog echt wel the King!
Nu, dit gezegd zijnde moet je nu ook weer niet denken dat we hier elke dag enkel en alleen maar tussen die olijke grote kleine kinderen moeten zitten. Om de rust en schoonheid van deze parken op te zoeken volstaat het namelijk om twee regels in acht te nemen: Regel 1: Waar de kudde naar links waggelt ga je zelf gewoon naar recht of omgekeerd. (Zorg er alleen voor dat je dit zo onopvallend mogelijk doet want anders heb je kans dat de kudde jou volgt en dat is natuurlijk niet de bedoeling.) Regel 2: Ga op zoek naar paden die aangeduid worden als 'Primitive Trail'. Dit laatste schrikt de meeste Amerikanen -ja zelfs deze met nog een beetje conditie- af. Amerikanen houden het namelijk graag simpel en hé waarom zou je op een zandweg lopen als er een betonpad ligt! 'Primitive Trail' is op zich trouwens al een benaming die geheel in de lijn ligt van hun 'extreem denken' want deze primitieve wandelwegen zijn doorgaans niet 'moeilijker' dan de bospaadjes in onze Ardennen.
Na het in acht nemen van deze regels word je echt wel beloond met de duizingwekkende schoonheid van het land. Bovendien heb je op die manier een beetje een 'thuiskomstgevoel' aangezien de mensen die je vanaf dan op je pad tegenkomt enkel nog Frans, Duits of Spaans praten.

Soit, vandaag zijn we aangekomen in Salt Lake City. De stad van de Mormonen. Daar deze laatste zo talrijk aanwezig zijn in Utah hebben ze ervoor gezorgd dat deze staat opgescheept zit met een ultrastrenge alcoholwetgeving. Vanaar dat we bij vertrek uit Moab onze voorzorgen hadden genomen en al enkele duivelse blikjes gerstennat hadden ingeslagen. Wat blijkt nu, hier op de KOA camping in het hol van de leeuw zelf verkopen ze toch wel -nota bene als enigste KOA - bier. Tja Amerika, 't blijft een land van extremen maar het is misschien dat wat dit land zo boeiend en zo mooi maakt!!!!

Tot een volgende

Steven & Charlotte