Leaving L.A. en Viva Mexico!

Hallo iedereen,

Als we dan toch engelen gezien hebben in Los Angeles dan was het wel op de luchthaven. Na een veel te lange nacht met veel te weinig slaap en veel te weinig voorzieningen voor nachtreizigers (een internationale luchthaven onwaardig) vertrokken we naar de jaren 70 TL-lampenterminal waar ons vliegtuig richting Mexico City zou vertrekken. Daar botsten we op onze twee engelen. Alexis Toreele (met snor) en vriend Jimmy stonden eveneens in diezelfde hall op hun vlucht huiswaarts te wachten! L.A. een miljoenenstad met een oppervlakte zo groot als noord West-Vlaanderen en dan ‘the same time on the same place’.....Het toeval kan soms gruwelijk veel op het lot gelijken. Nu, na de eerste verbazingen uitgewisselt te hebben was het natuurlijk een heel aangenaam weerzien. Heren, bij deze nog eens ongelofelijk bedankt voor de vele spullen die jullie bereid waren om voor ons terug mee naar Belgie te zeulen. Onze rugspieren zullen jullie eeuwig dankbaar zijn. Een paar kilo lichter vertrokken we uiteindelijk naar onze terminal waar het hemelse ontmoetingsmoment echter omsloeg in een helse Kafkaiaanse inchecknachtmerrie. Mens was ons dat daar een zootje! Overal stonden er ellenlange wachtrijen aan zowel de incheck- als de securitybalies. Bovendien waren de gangen waar deze formaliteiten werden gedaan veel te smal en werd er nergens goed aangegeven waar je op welk moment moest zijn. Gevolg: overal mensen die vernesteld geraakten tussen hun eigen bagage en dat van hun buren, mensen die als kippen zonder kop volgeladen van Pier naar Pol renden omdat ze geen flauw benul hadden waar ze moesten zijn, schreeuwende luchthavenmensen die niet wisten wie eerst te bedienen, pinnige incheckdames die hun frustraties op de reizigers uitwerkten, paniekerige toeristen die zich door de rijen wurmden omdat ze hun vlucht dreigden te missen....kortom algehele chaos zoals je er zelfs in de luchthaven van pakweg Kinshasa geen zou kunnen hebben! The USA is een prachtig mooi land en van haar inwoners kun je niet zeggen dat ze onvriendelijk zijn, maar op organisatorisch vlak draait het er toch lang niet zo denderend als ze de wereld willen laten geloven. Soit, vamos a Mexico!
Viva Mexico! De hoofdstad en zijn bevolking heeft nu al ons hart veroverd. Die intense drukte, die aangename warmte, die alomtegenwoordige kleuren, die indringende geuren, die prachtige gebouwen, dat levendige verkeer en bovenal die hartverwarmende mensen. Geen zelfingenomenheid of aanstellerigheid hier zoals in el Nordamerica. Integendeel, anders dan wat wij dachten zijn de Mexicanen lang niet zo fel. Ok, zoals op elke markt zal men je ook hier soms eens aanspreken om een bepaald product aan te prijzen, maar dit echter zonder ooit opdringerig te worden. We verblijven hier trouwens in een prachtige jeugdherberg in het hartje van de stad vlak achter de imposante barokke kathedraal op el zocalo, het centrale plein waar tevens de grootste Mexicaanse vlag van het land hangt te wapperen. Ook op culinair vlak zal onze maag zich hier niet vervelen! Overal vind je eethuisjes en –kraampjes waar men de gekste gerechten serveert. Blauwe tortilla’s, nacho’s, guacamole, taco’s, maispap, tostadilla’s en nog zoveel meer. Alles zou je wel eens willen proeven maar een mens moet zich inhouden want Montezuma’s revenge (bij ons bekent als turistas) zou anders wel eens zuur en loperig in plaats van zoet kunnen zijn!
Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan el Templo Mayor, waarschijnlijk de meest spectaculaire archeologische vondst van het land toch wat haar ligging betreft. Bij deze historische ontdekking waren allerminst typen zoals Indiana Jones betrokken die zich een weg dienden te kappen door een dicht oerwoud. De resten van deze tempel bevonden zich namelijk onder de voeten van de duizenden Mexicanen die zich dagelijks verplaatsten in het hart van de stad zelf aan de rand van El Zocalo! De Grote Tempel werd in verschillende fases gebouwd en verbouwd door de Azteken in het centrum van hun toenmalige hoofdstad Tenochtitlan op de plaats –zo vertelt de mythe- waar een adelaar met een slang aan het vechten was op een cactus. (Dit tafereel wordt tevens afgebeeld op de Mexicaanse vlag.) Als we het wondermooie bijhorende museum van de Tempel mogen geloven moet dit een indrukwekkende stad geweest zijn op een (voor een stuk kunstmatig) eiland in het Texcocomeer. Zoals vele zaken in dit land werden de stad en de tempel echter verwoest door de Spaanse conquisqdores, die op de ruines het huidige Mexico City bouwden. Dat deze stad oorspronkelijk op een moerassig stuk eilandgrond gebouwd werd is trouwens nog duidelijk te merken aan de vele scheefgezakte gebouwen hier. Boeiend allemaal, en dan moeten we de Tolteken, de Olmeken, de Teotichuacanen en de Maya’s nog leren kennen!
Vandaag hebben we nog enkele practische zaken afgehandeld in afwachting van de komst van Bart en Delfien. We kijken al vol ongeduld uit naar hun komst. De stad is trouwens volledig into Christmas. Aan de gebouwen rond El Zocalo hangen allerlei kleurrijke lichtgevende kerstversiersels, op het plein staat een reuzenkerstboom met Pepsikroonkurkballlen (de sponsor), er lopen hier enkele donkerdere kerstmannen rond, overal verkoopt men allerhande knipperend lichtspeelgoed en top of the bill is de schaatspiste en het sneeuwballo-smitokraam (bij 26C) hier op het midden van hun Plaza. Los Mexicanos son locos! En bij deze Feliz Navidad a todos!