Urbanisatie

Het begrip urbanisatie kan enkel in Mexico uitgevonden zijn als je de omvang ziet van zowel het hedendaagse Mexico City als deze van haar voorgangers Tenochtitlan en Teotichuacan. Mexico City es un animal! Een octopus die haar tentakels alleen maar verder lijkt uit te spreiden. Overal in de Vallei van Mexico zie je een rommelig allegaartje van betonnen legoblokkenhuisjes die tegen de heuvels hangen aangeplakt. Een grijze vlek die blijkbaar niet te stoppen valt. Weliswaar niet altijd even mooi maar desondanks heel indrukwekkend. Een stad als deze met twintig miljoen inwoners kan bijgevolg niet anders dan af te rekenen hebben met tal van overbevolkingsproblemen. Luchtvervuiling, watervervuiling, lawaaihinder en een gigantisch afvalprobleem staan hier dagelijks op de gemeentelijke agenda. Nu, behalve deze ellende heeft een grote bevolking ook zijn voordelen. Mexico City is misschien wel de meest levendige en volkse hoofdstad van heel Midden Amerika. Je komt dan ook ogen tekort om al het gewriemel en gekrioel van menselijke activiteit in je op te nemen. Neen echt, hier is “pleinzitten” op zich al een culturele bezigheid! Het toppunt van volks vermaak echter is de Lucha Libre, een kruising tussen acrobatie, martial art en poppenkast. Fantastisch hoe die Mexicanen volledig uit hun dak gingen bij de geheel in scene gezette vechtpartijen van hun geliefde Lucha’s. Heerlijk te zien hoe Goya Kong, een sympathieke vrouwelijke Lucha, zich met haar volle 120 kg vanuit de touwen op haar tegenstandster liet ploffen. Ja, wij zijn alvast fan! Iets helemaal anders maar eveneens heel ‘veel volks’ is Teotichuacan. Deze voormalige metropool is fascinerend in al haar geheimzinnigheid. Toen Rome bij ons een wereldstad was met een bevolking van zestigduizend inwoners en een oppervlakte van vijfentwintig vierkante kilometers was Teotichacan in beide opzichten bijna dubbel zo groot! Het stadsbeeld werd gedomineerd door twee reusachtige tempels (waarvan er een aan de maan en een aan de zon geweid was) en de weg die beide tempels met elkaar verbond. Langs deze hoofdweg stonden aan beide kanten een tiental kleinere tempels en nog verder ‘in de straat’ was een markt en een administratief centrum gevestigd. Rondom dit alles tenslotte was er een woonkern die zich kilometers ver in de vlakte uitstrekte....En dan te weten dat deze mysterieuze stadsbewoners het wiel niet kenden, geen lastdieren hadden en nergens een schriftelijke bron hebben achtergelaten. Nog vreemder is de tot nu toe nog steeds onbekende reden waarom haar inwoners de stad plotsklaps verlieten en aan de natuur teruggaven. Was het overbevolking, een opstand, klimaatsveranderingen of een combinatie van dit alles? Men heeft er slechts het raden naar. Logisch dan ook dat de Azteken zoveel honderden jaren later dachten dat deze stad gebouwd werd door de goden en deze plaats als een heilige plek aanbaden.... Machtig die urbanisatie....Waarbij we slechts kunnen hopen dat de problemen waarmee Mexico City de dag van vandaag kamp niet dezelfde zijn als deze die Teotichuacan ooit hebben doen leeglopen. L’histoire se repete?