Reisresume

Today we leave tangotown...Onze reis zit erop. Het verhaal is verteld. Negen maanden en vijfentwintig dagen waren we ‘op weg’ dwars door de ‘nieuwe wereld’. Van 52 graden noorderbreedte tot 52 graden zuiderbreedte, en een beetje terug. Hoeveel kilometers we precies hebben afgelegd is door alle verschillende transportmiddelen die we namen nog maar heel moeilijk te bepalen...Veel... of nog beter.... heel veel.

We aanschouwden de machtige Saint Laurence rivier in het Europese Canada van Montreal. We bewonderden de zonsondergang boven het Lake Ontario vanuit de CN tower in ‘Amerikaans’ Toronto. We zagen de Niagara river zich op de Canadees-Amerikaanse grens in de diepte storten. We beklommen de Empire State building in New-York waar we ons eveneens vergaapten aan de lichtreclame op Time Square en het Vrijheidsbeeld op Liberty Island. We spoorden richting Middletown om er onze fameuze ‘van’ op te halen en er aan onze roadtrip te beginnen. We reden onszelf vast in de modderige verregende grond van Pennsylvania. We verprutsten de versnellingsbak in Granger, Indiana waar we eveneens de tijd en de rust vonden om onszelf wat beter te organiseren. We cruisden verder door de mais-en graszeeen van Nebraska en Wyoming. We maakten een ommetje via Casper om er onze Woutie zijn derde naam waar te maken. We sjeesden ongepland en met een ei in de broek richting Denver om er van busje te wisselen. We doorkruisten de machtige Rocky Mountains. We volgden de legendarische Colorado rivier waarbij het landschap van bergland geleidelijk overging in veelkleurige canyons. Met een klein hartje bezochten we ons eerste Nationale Park in Grand Junction. We werden verliefd op Canyonland in Moab. We bewandelden de mysterieuze finnen in Arches N.P. We bekeken met een kritische blik het Mormonenheiligdom in Salt Lake City en liepen er ook over onze eerste zoutvlakte. We tuften tijdens een eindeloze rit door het monotone landschap van Nevada richting Reno. We lachten ons een breuk met de danscowboys in Virginia City. We kwamen even op adem aan de oevers van het Lake Tahoe. We beleefden een hoogtepunt tussen de sequoia’s en de granietblokbergen in het veelkleurige herfstbos van Yosemite N.P. We reden tot drie maal toe over de Golden Gate Bridge in San Fransisco. We zagen bultruggen voor ons uitzwemmen in Monterey Bay nabij Santa Cruz. We reden haast verloren in the Lost Hills. We dwarsten de Mojave desert (met zijn rattle) tot in spookmijndorpje Galico te Yermo. We trokken grote ogen van ontzetting, verwondering en lachwekkendheid in Sin City Las Vegas. In Williams beleefden we de Route 66-bleus. We bewonderden de Rangers langs de rim van de Grand Canyon. We werden een heel klein beetje Navajo met Jerome in zijn Antilopekloof nabij Page. We ontmaskerden filmdecor Monument Valley. We bezochten de Sunset en de Meteor Crater. In Wupatki en Walnut Canyon leerden we dat de Hopi’s in stenen (rots)huisjes leefden. We vierden Thanksgiving in Flagstaff. We reden onze Dakar op de Apache Trail. In de Sonoradesert maakten we kennis met de Saguaro. We zagen de gebroeders McLaury in Thombstone sterven. Bisbee werd de dichtste plek tegen de Mexican border. We zaten bij een kampvuur in het fabelachtige -door de maan verlichte- landschap van het Joshua tree N.P. We schuimden de Hollywoodboulevard af in Los Angeles. We namen deel aan de Mexicaanse Posadas in downtown. Wij gingen verder en de van bleef achter. In Mexico City verwelkomden we Bart & Delfien. We vierden Kerst op de beroemde Zocalo. In Teotihuacan zagen we onze eerste tempels. In Palenque leerden we de jungle kennen. Uxmal was authentiek. Merida onze Nieuwjaarsspot. We zwommen in cenotes, voeren in mangrove en roofden kokosnoten in Tulum. Op Isla de Mujeres aten we baracuda, en vonden het bovendien nog lekker. Cancun was de plek waar we weer alleen verder moesten. Isla Holbox bleek ons te warm. We bezochten het spectaculairste tempelcomplex in Chichen Itza. Valladolid was aangenaam toeven. In Belize City werden we ‘Pirates of...’ Op Caye Caulker bijna opgevreten door de krokodillen. Flores was een vredig schiereiland in Guatemala. Tikal ons laatste prachtige Mayatempelcomplex. We slenterden door de pittoreske straten van Antigua. We beklommen de vulkaan Pacaja. In Panajachel ontmoetten we de mythische Maximon. Op de markt van Chichicastenango zagen we voor het eerst het gezicht van echte armoede. Annemie ontving ons met open armen in Xela. Afopadi opende ons hart! Dwars door El Salvador, Honduras en Nigaragua kwamen we aan in San Jose, Costa Rica. We baanden ons een weg door het Cloud Forest van Monteverde. We zagen scarlet macaws in Carara N.P. en in het bloedhete badstadje Jaco. In Manuel Antonio N.P. konden we een mamaluiaard van heel nabij bewonderen. In Quepos vonden we rust in het mooiste hostal ‘the Wide Mouth Frog’ bij Mokka. Hacienda Baru bracht ons bij de kaaimannen. Dominical dan weer bij de surfers. Costa Rica was een heerlijk beestenboeltje. Op naar Ecuador dan maar. Tussenstop Miami, het inferno! In Quito tolden we even mee met de evenaar, de Galapagos bijna binnen handbereik. Een week lang zwalpten we tussen de Enchanted Islands op de Floreana. Zeeleguanen, reuzenschildpadden, fregatten en tal van andere wonderbaarlijke schepsels werden op foto vastgelegd. Ja zelfs Lonesome George was er toen nog bij. We bezochten de grote indianenmarkt van Otavalo. De Cotopaxi beklommen we op kousenvoeten. We trailden ons een weg naar het kratermeer van Quilotoa. In Latacunga leerden we de Mama Negra kennen. In Banjos fietsten we het nevelwoud tegemoet. Alausi spoorde ons over de Duivelsneus. Cuenca werd een stad op de weg. Piura het eerste contact met Peru. In Lima waren we getuige van de Paasoptochten gedurende de Semana Santa. Paracas bracht ons tot bij de witbescheten Islas Ballestas en de fabelachtige Peruaanse kustwoestijn. We vlogen over de lijnen in Nasca. We keken samen met de condors in de canyon van Colca. Arequipa was maagdelijk wit, net zoals Paul, Annie en Martine die ons -uit het toen nog winterse Belgie- kwamen opzoeken. In Cuzco zagen we de opkomst van de Inca’s en tevens de ondergang van de zon. De Inca-trail ....een kl*teboel! Machu Picchu...magisch. Iquitos was de junglestad waarlangs de Amazone stroomde. Steekbeestjes, microben, ontstoken insektenbeten en koorts maakten er de Selva tot een groene hel. Waterellende teisterde Belen. De Uroswalrussen zongen ons nabij Puno vaarwel op het Titicacameer. ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld ligt op Taquile. Bolivia kwam nabij. La Paz esta Loca. De Chacaltaya, ons topniveau. Tiwanaku, de basis van de Andesbeschavingen. In Uyuni keken we uit op de eindeloze haast onaardse Salar. Het landschap van Zuid West Bolivia....onbeschrijfelijk. Benoit namen we mee naar Potosi. Lama-offers en mijngangen werden er ons deel. In Sucre kwamen we even in het Spaanse Andalusie. In Santa Cruz braken we uit onze spiraal. Argentinie werd een volwaardige eindbestemming. We voeren tussen de ijsschotsen van het Lago Argentino nabij El Calafate. We zagen en hoorden ijsschotsen afbrokkelen van de prachtige Perito Moreno. Crampons werden een houvast op de gletsjer. Door de diepe sneeuw ploeterden we ons in de omgeving van El Calafate een weg tot bij de Cerro Fitz Roy en het Lago Torre. Zuidkapers konden we bijna aaien op het strand van Puerto Madryn. Sneeuw wilde maar niet vallen in Bariloche. We zagen de tango dansen in Buenos Aires.....

Onze reis zit erop. Het verhaal is verteld. Op menselijk vlak zagen we de grootste rijkdom maar eveneens de bitterste armoede. Het leerde ons alvast de eigen ‘grote’ (land)problemen door de juiste verkleinende bril te zien...want ook al draait dit deel van de wereldbol soms vierkant als een Rubik’s Cube, waarbij nog lang niet alle sociale facetten op hun juiste plaats zitten, toch kunnen wij nu zeggen dat het mooi was... Ja echt, het was verdomd prachtig!

Bedankt aan allen die via deze blog met ons meereisden, hopelijk bracht het jullie aan het dromen...

Charlotte & Steven

Buenos Aires, 10 juli 2012

Ohja, hieronder nog een boodschap van Happy... Want hij kreeg van ons het laatste woord...